آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی | آموزش تکنیک های آب درمانی

تنگی کانال نخاعی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مربوط به ستون فقرات است که می‌تواند باعث درد، کاهش حس و عملکرد اعصاب و عضلات در دست‌ها، پاها و سایر بخش‌های بدن شود. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که فضای داخلی کانال نخاعی، که نخاع و ریشه‌های عصبی را در بر می‌گیرد، به دلیل فشار یا التهاب تنگ شود. تنگی کانال نخاعی می‌تواند در هر قسمت از ستون فقرات ایجاد شود، اما معمولاً در گردن یا کمر رخ می‌دهد. تنگی کانال نخاعی یک بیماری مزمن و پیشرونده است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما روش‌های مختلفی برای کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن آن وجود دارد. یکی از این روش‌ها آب درمانی است که به عنوان یک روش درمانی غیر تهاجمی و مفید برای تنگی کانال نخاعی شناخته شده است. در این مقاله، می‌خواهیم به بررسی انواع، علل، روش‌های درمانی و مزایای آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی بپردازیم.

انواع تنگی کانال

به طور کلی، دو نوع اصلی تنگی کانال نخاعی وجود دارد:

– تنگی کانال نخاعی گردنی: این نوع تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می‌دهد که فضای داخلی کانال نخاعی در قسمت گردنی ستون فقرات تنگ شود. این نوع تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث درد، کاهش حس و عملکرد اعصاب و عضلات در گردن، شانه‌ها، بازوها، دست‌ها و گاهی اوقات در قفسه سینه و پاها شود. این نوع تنگی کانال نخاعی معمولاً در افراد بالای 50 سال رخ می‌دهد و ممکن است منجر به مشکلات جدی مانند فلج، اختلالات تناسبی و ادراری و حتی مرگ شود.
– تنگی کانال نخاعی کمری: این نوع تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می‌دهد که فضای داخلی کانال نخاعی در قسمت کمری ستون فقرات تنگ شود. این نوع تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث درد، کاهش حس و عملکرد اعصاب و عضلات در کمر، ران‌ها، زانوها، پاها و گاهی اوقات در ناحیه تناسلی و مقعد شود. این نوع تنگی کانال نخاعی همچنین می‌تواند باعث اختلالات تناسبی و ادراری و حتی مرگ شود. این نوع تنگی کانال نخاعی معمولاً در افراد بالای 40 سال رخ می‌دهد و ممکن است به عنوان یک عارضه از جراحی ستون فقرات نیز ایجاد شود.

راه‌های درمانی برای تنگی کانال

درمان تنگی کانال نخاعی بستگی به شدت، محل و علت آن دارد. در برخی موارد، درمان‌های غیر جراحی می‌توانند کافی باشند، اما در برخی موارد، جراحی ممکن است لازم باشد. برخی از روش‌های درمانی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

– درمان‌های دارویی: برخی داروها می‌توانند به کاهش درد، التهاب و تورم در ستون فقرات کمک کنند. این داروها می‌توانند شامل ضد التهاب‌های غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن، داروهای ضد درد مانند پاراستامول، ترامادول و کدئین، داروهای ضد اسپاسم مانند باکلوفن و تیزانیدین، و داروهای ضد افسردگی مانند آمیتریپتیلین و دولوکستین باشند. این داروها می‌توانند به صورت قرص، کپسول، محلول، پماد یا تزریق مصرف شوند. اما این داروها همچنین ممکن است عوارض جانبی مانند سردرد، سوء هاضمه، خونریزی، کبودی، خستگی، خشکی دهان، تاری دید و اعتیاد داشته باشند.
– تزریقات: برخی تزریقات می‌توانند به کاهش درد، التهاب و تورم در ستون فقرات کمک کنند. این تزریقات می‌توانند شامل کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون، تریامسینولون و دکسامتازون، یا داروهای موضعی مانند لیدوکائین و بوپیواکائین باشند. این تزریقات معمولاً با استفاده از یک سوزن ریز و تحت راهنمایی تصویربرداری مانند فلوروسکوپی یا تصویربرداری با امواج فراصوت به محل مورد نظر در ستون فقرات تزریق می‌شوند. این تزریقات

– تزریقات می‌توانند به کاهش درد، التهاب و تورم در ستون فقرات کمک کنند. این تزریقات می‌توانند شامل کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون، تریامسینولون و دکسامتازون، یا داروهای موضعی مانند لیدوکائین و بوپیواکائین باشند. این تزریقات معمولاً با استفاده از یک سوزن ریز و تحت راهنمایی تصویربرداری مانند فلوروسکوپی یا تصویربرداری با امواج فراصوت به محل مورد نظر در ستون فقرات تزریق می‌شوند. این تزریقات می‌توانند به صورت موقت یا مداوم اثر کنند و ممکن است عوارض جانبی مانند عفونت، خونریزی، آسیب عصبی، اختلالات هورمونی و استئوپروز داشته باشند.
– جراحی: جراحی یک روش درمانی است که در مواردی که درمان‌های غیر جراحی موثر نباشند یا علائم بیماری خیلی شدید باشند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف از جراحی تنگی کانال نخاعی برطرف کردن فشار بر روی نخاع و اعصاب و بازگرداندن حرکت و عملکرد ستون فقرات است. برخی از روش‌های جراحی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

– لامینکتومی: این روش جراحی شامل برداشتن یک قسمت از مهره به نام لامینا است که پشت کانال نخاعی را تشکیل می‌دهد. این کار باعث ایجاد فضای بیشتر برای نخاع و اعصاب می‌شود و فشار را کاهش می‌دهد.
– دیسککتومی: این روش جراحی شامل برداشتن یک قسمت یا تمام دیسک بین مهره‌ای است که به دلیل فرو رفتگی یا شکافتگی بر روی نخاع و اعصاب فشار وارد می‌کند. این کار باعث کاهش درد و بهبود حرکت می‌شود.
– فیوژن: این روش جراحی شامل اتصال دو یا چند مهره به هم با استفاده از پیچ، پلاک، قطعات استخوانی یا مواد مصنوعی است. این کار باعث افزایش استحکام و پایداری ستون فقرات می‌شود و جلوگیری از حرکت زیاد یا نامناسب مهره‌ها می‌کند.
– دکمپرسیون: این روش جراحی شامل کاهش فشار بر روی نخاع و اعصاب با استفاده از روش‌های مختلفی مانند برش، جدا کردن، جابجا کردن یا حذف قسمت‌های استخوانی یا بافت‌های نرم است. این کار باعث کاهش درد و بهبود عملکرد می‌شود.

جراحی تنگی کانال نخاعی می‌تواند به صورت باز یا تحت تصویربرداری انجام شود. جراحی باز شامل برش یک شکاف بزرگ در پوست و بافت‌های زیرین برای دسترسی به ستون فقرات است. جراحی تحت تصویربرداری شامل برش یک یا چند شکاف کوچک در پوست و استفاده از ابزارهای خاص و دوربین‌های کوچک برای دسترسی به ستون فقرات است. جراحی تحت تصویربرداری معمولاً باعث کاهش خونریزی، درد، عفونت، زمان بستری و زمان بازیابی می‌شود.

جراحی تنگی کانال نخاعی می‌تواند موثر باشد، اما همچنین ممکن است عوارض جانبی مانند عفونت، خونریزی، آسیب عصبی، استئوپروز، بروز مجدد تنگی کانال نخاعی و نیاز به جراحی مجدد داشته باشد.
– آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی: آب درمانی یک روش درمانی غیر تهاجمی و مفید برای تنگی کانال نخاعی است که شامل انجام تمرینات و فعالیت‌های ویژه در آب است. آب درمانی می‌تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل یا جایگزین برای درمان‌های دیگر مورد استفاده قرار گیرد. آب درمانی دارای اهداف، اصول و مکانیزم‌های خاصی است که در ادامه توضیح داده می‌شوند.

آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی

آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی دارای اهداف زیر است:

– کاهش درد: آب درمانی باعث کاهش درد در ستون فقرات می‌شود، زیرا آب با داشتن خاصیت ضد التهابی و ضد اسپاسمی، باعث کاهش التهاب و اسپاسم عضلانی می‌شود. همچنین آب با داشتن خاصیت آرام‌بخشی و تحریک گیرنده‌های حسی مثبت، باعث کاهش استرس و افزایش آندورفین می‌شود. آندورفین یک هورمون طبیعی است که به عنوان یک ضد درد طبیعی عمل می‌کند.
– افزایش حرکت: آب درمانی باعث افزایش حرکت در ستون فقرات می‌شود، زیرا آب با داشتن خاصیت کاهش وزن و افزایش انعطاف‌پذیری، باعث کاهش فشار بر روی مفاصل و دیسک‌ها و افزایش قدرت و استقامت عضلات می‌شود. همچنین آب با داشتن خاصیت هیدرواستاتیکی، باعث افزایش خونرسانی و اکسیژن رسانی به بافت‌ها می‌شود. این عوامل می‌توانند به بهبود تغذیه و ترمیم بافت‌ها و کاهش التهاب و درد کمک کنند.
– افزایش عملکرد: آب درمانی باعث افزایش عملکرد در ستون فقرات می‌شود، زیرا آب با داشتن خاصیت افزایش حس و تعادل، باعث افزایش هماهنگی و کنترل عضلانی می‌شود. همچنین آب با داشتن خاصیت افزایش اعتماد به نفس و خودکارآمدی، باعث افزایش انگیزه و تلاش برای بهبود وضعیت می‌شود. این عوامل می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش احساس ناتوانی کمک کنند.

تکنیک های آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی در استخر

برای انجام آب درمانی در استخر، می‌توانید از تکنیک‌های مختلفی استفاده کنید که به افزایش حرکت، قدرت و انعطاف‌پذیری ستون فقرات کمک می‌کنند. برخی از این تکنیک‌ها عبارتند از:

– قدم زدن در سراسر استخر: این تکنیک شامل راه رفتن با گام‌های متوسط و منظم در آب است. این تکنیک باعث افزایش گردش خون، اکسیژن رسانی، استقامت و تعادل می‌شود. همچنین باعث کاهش فشار بر روی مفاصل و دیسک‌ها و کاهش درد می‌شود. برای انجام این تکنیک، باید در آبی با عمق حدود 1 متر قرار بگیرید و با حفظ وضعیت صحیح ستون فقرات، با گام‌های متوسط و منظم در سراسر استخر راه بروید. می‌توانید با تغییر جهت، سرعت و شکل گام‌ها، تنوع و شدت تمرین را افزایش دهید.
– نگهداشتن پا رو به عقب: این تکنیک شامل نگهداشتن پاها رو به عقب در حالی که دست‌ها را به دیواره استخر متکی کرده‌اید است. این تکنیک باعث افزایش انعطاف‌پذیری و کشش عضلات پشت بدن، مخصوصاً عضلات کمر، ران و زانو می‌شود. همچنین باعث کاهش درد و اسپاسم عضلانی می‌شود. برای انجام این تکنیک، باید در آبی با عمق حدود 1.5 متر قرار بگیرید و دست‌ها را به دیواره استخر متکی کنید. سپس پاها را رو به عقب ببرید و به حد امکان از کمر خم شوید. این وضعیت را برای 10 تا 15 ثانیه نگه دارید و سپس به وضعیت اول برگردید. می‌توانید این تکنیک را چندین بار تکرار کنید.
– تمرین کشش دو پا در حالی که رو به دیواره استخر ایستاده‌اید: این تکنیک شامل کشش دو پا به سمت بالا در حالی که رو به دیواره استخر ایستاده‌اید است. این تکنیک باعث افزایش انعطاف‌پذیری و کشش عضلات پشت بدن، مخصوصاً عضلات کمر، ران و زانو می‌شود. همچنین باعث کاهش درد و اسپاسم عضلانی می‌شود. برای انجام این تکنیک، باید در آبی با عمق حدود 1.5 متر قرار بگیرید و رو به دیواره استخر ایستاده‌اید. سپس دو پا را به سمت بالا ببرید و به حد امکان از کمر خم شوید. این وضعیت را برای 10 تا 15 ثانیه نگه دارید و سپس به وضعیت اول برگردید. می‌توانید این تکنیک را چندین بار تکرار کنید.
– تمرین بالا بردن پا: این تکنیک شامل بالا بردن یک پا به سمت بالا و نگه داشتن آن در حالی که دست‌ها را به دیواره استخر متکی کرده‌اید است. این تکنیک باعث افزایش انعطاف‌پذیری و کشش عضلات جلوی بدن، مخصوصاً عضلات شکم، ران و زانو می‌شود. همچنین باعث کاهش درد و اسپاسم عضلانی می‌شود. برای انجام این تکنیک، باید در آبی با عمق حدود 1.5 متر قرار بگیرید و دست‌ها را به دیواره استخر متکی کنید. سپس یک پا را به سمت بالا ببرید و به حد امکان به سینه خود بکشید. این وضعیت را برای 10 تا 15 ثانیه نگه دارید و سپس پا را به زیر آب برگردانید. می‌توانید این تکنیک را با هر دو پا به صورت متناوب انجام دهید.